Het Grote co-Ouder (doe)Boek

Ik heb een boek geschreven. Een echt boek, dat je vast kan houden, waar je doorheen kan bladeren en aan kan ruiken. Ben er wel (net 1 dag) 42 voor geworden, maar dat maakt met schrijven niet uit. Dat is fijn, dat kan ook nog als ik 72 ben. Of 80. In een strandhuis ergens heel ver weg.

Ik hoop dat mensen er wat aan hebben, co-ouders in dit geval, er soms even om moeten grinniken, om moeten janken, maar wat ik vooral hoop is dat ze er wat mee gaan doen. Het is namelijk niet voor niks een doe-boek. Schrijf die ansichtkaart die erin zit aan je ex. Maak die fotolijstjes die kinderen in hun 2 kamers mogen hangen. Geef je ex af en toe een waardebon-waar-je-niks-voor-terug-hoeft en stop het mantrakaartje 'nee, ik ga mijn ex niet zwartmaken - 3 x herhalen' in je portemonnee.

Je kan het. Omdat je zoveel van je kind houdt.

Zo. En nu eerst een Bavaria.